Θα ταξιδεψουμε στα έτη 1953-1955 με φωτογραφίες και με ένα κείμενο γραμμένο από τα χέρια του τότε Διοικητή του σταθμού Χωροφυλακής Βικτωρα Δημητροπουλου που υπηρέτησε εκεί από το 1953-1955 και πάντα είχε ένα κάλο λόγο για το νησί και τούς ανθρώπους του. Τις φωτογραφίες και το κείμενο μας το έστειλε ο γιος του κυρίου Δημητροπουλου και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτό το υλικό ανεκτίμητης αξιας.Αξιζει να το διαβάσετε αλλά και να δείτε και το φωτογραφικό υλικό.
"-Την 23ην Δεκεμβρίου 1953 απεβιβάσθην στη Ανάφη από το ατμόπλοιο συγκοινωνίας Μοσχανθη .
Παρέλαβα από τον συνάδελφο και ξεκίνησα την εργασία μου , βρήκα πολύ καλούς ανθρώπους νομιμόφρονας , εάν υπήρχαν διαφορές μεταξύ τους καλούσα στο γραφείο συζητούσαμε το πρόβλημα συμβιβαζόντουσαν και έφευγαν από το γραφείο ευχαριστημένοι . Μακράν του χωρίου υπήρχε ένα πρόβλημα και όπως βλέπουμε προς την θάλασσα αριστερά από την χαράδρα υπήρχαν περίπου 18- 20 κηποι , ψηλά στο πάνω μέρος υπήρχε πηγή .
Εκεί κοντά στην πηγή είχε ένας χωράφι ,και όποτε ήθελε έπαιρνε το νερό και πότιζε χωρίς να ρωτήσει τους άλλους στους οποίους δημιουργούσε πρόβλημα .
Τότε ο αείμνηστος πρόεδρος της κοινότητος κ Σιγαλας μου είπε τα γεγονότα και με ρώτησε τι μπορούμε να κάνουμε . Εγώ του είπα εσύ και το κοινοτικό συμβούλιο θα αποφασίσετε θα μοιράσετε και θα καθορίσετε πόσες ώρες δικαιούται ο κάθε ένας να ποτίζει , την απόφαση θα την δώσεις σε εμένα και θα ρυθμίσω εγώ το θέμα .
Πράγματι μου την έδωσε και τότε εγώ έκανα τρεις μηνύσεις σε τρεις κατοίκους και προσδιόρισα δικάσιμο διότι ήμουν και δημόσιος κατήγορος . Ζήτησα με αναφορά μου από την εισαγγελία Σύρου να μου στείλει ειρηνοδίκη από την Σαντορίνη να εκδικάσει τις υποθέσεις των μηνύσεων .
Παράλληλα ζήτησα από έχοντας τους κήπους που τους έπαιρνε το νερό ο αντίδικος να του κάνουν προσωρινά μέτρα , έτσι και έγινε .
Κατόπιν εντολής του εισαγγελέως ήρθε ο ειρηνοδίκης , τα συζητήσαμε όλα και πάνω στην συζήτηση μου είπε αυτά τα προσωρινά μέτρα τι είναι δεν έχω ιδέα.
Βέβαια δεν είχε ιδέα διότι είχε έρθει πριν λίγους μήνες από το Παρίσι ήταν πρόσφυγας από την Κων/πολη δεν είχε εργασία και τον διόρισαν ειρηνοδίκη στη Σαντορίνη.
Τότε του έδειξα την απόφαση του κοινοτικού συμβουλίου και του είπα έχουμε αυτήν την απόφαση και στη δική μας απόφαση για τα προσωρινά μέτρα θα προσθέσαμε στο τέλος μια παράγραφο που θα λέει , όποιος παραβαίνει την απόφαση θα πληρώνει 300 δραχμές την ώρα ποινική ρήτρα . Οπότε ο αντίδικος δεν τόλμησε να παραβεί την απόφαση και επήλθε ηρεμία . Στις άλλες μηνύσεις αθωώσαμε τους κατηγορουμένους διότι δεν είχαν κάνει καμία παράβαση .
Στην Ανάφη είχα και 20 εκτοπισμένους για ζωοκλοπές και ναρκωτικά οι οποίοι δημιουργούσαν προβλήματα κυρίως ως μεθυσμένοι .Τους κάλεσα στο γραφείο τους παρακάλεσα να σταματήσουν τα ποτά και να μην ενοχλούν τους κατοίκους διότι όσες ώρες θα είναι μεθυσμένοι θα είναι στο κρατητήριο , και εν συνεχεία τους συνέστησα ότι από Οκτώβριο μέχρι Απρίλιο θα είναι στα δωμάτια τους από 19:00 η ώρα μέχρι την ανατολή του ηλίου , και από Απρίλιο μέχρι Σεπτέμβριο από τις 20:00 η ώρα μέχρι την ανατολή . Κάθε βράδυ από 19:00-23:00 υπήρχε σκοπός χωροφύλακας να τους ελέγχει .
Το έτος 1955 μου ήρθε μια εγκύκλιος διαταγή από το υπουργείο δημοσίας τάξεως κατ εντολή του πρωθυπουργού Αλ. Παπάγου προς όλες τις υπηρεσίες Χωροφυλακής και Αστυνομίας Πόλεων να καλέσουμε όλους τους κομμουνιστές να τους πούμε αν θέλουν να υποβάλουν δήλωση μετάνοιας και να τους αποχαρακτηρίσουμε .
Στην Ανάφη υπήρχαν και είχαν χαρακτηριστεί από τον πρώην διοικητή του σταθμού 11 κάτοικοι , οι οποίοι είχαν ψηφίσει έναν Αναφιωτη υποψήφιο βουλευτή στην περιοχή των Κυκλάδων με το ΚΚΕ (ΕΔΑ) .
Εγώ κάλεσα έναν που έμενε και κοντά στο γραφείο και του είπα Ιάκωβε έχω μια διαταγή από το Υπουργείο που μου λέγει επειδή σε έχουν χαρακτηρίσει κομμουνιστή αν θέλεις να υποβάλεις δήλωση μετανοίας και να σε αποχαρακτηρίσουμε .
Αμέσως αυτός απάντησε , εγώ κ αστυνόμε δεν είμαι κομμουνιστής γι αυτό και δεν υπογράφω δήλωση , διότι αν υπογράψω θα παραδεχτώ ότι ήμουν ,γι αυτό δεν υπογράφω . Εγώ το 1922 πολέμησα στην Μικρά Ασία τους Τούρκους και τώρα έρχεται το κράτος και με χαρακτηρίζει προδότη ; Δεν το δέχομαι .
Αμέσως εγώ του είπα άσε την υπόθεση και θα την τακτοποιήσω εγώ . Έκανα μια αναφορά στην υπηρεσία και ανέφερα , κληθείς ο εν θεματι του υπεδείχθη να υποβάλει δήλωση προκείμενου να αποχαρακτηριστεί , αυτός αμέσως ηρνήθη να υποβάλει δήλωση και μου είπε τα παραπάνω . Εγώ προτείνω την διαγραφή από τον κατάλογο διότι ένα χρόνο που τον γνωρίζω ουδέποτε εξεδηλωθει υπέρ του ΚΚΕ επίσης και οι άλλοι 10 . Κατόπιν τούτου και επειδή όλους τους γνώριζα και δεν είχαν εκδηλωθεί υπέρ του ΚΚΕ έκανα αναφορές και πρότεινα την διαγραφή τους από τους καταλόγους και η υπόθεση έληξε χωρίς άλλα προβλήματα .
Στην Ανάφη μου δημιουργηθεί και ένα σοβαρό πρόβλημα .Πάνω στην πλατεία μια μέρα κάθονταν τρεις τέσσερις κυρίες και συζητούσαν και τα μικρά παιδιά έπαιζαν . Εκεί σε μια άκρη ένας γέρος οικοδόμος είχε ένα ασβεστολακο και όπως έπαιζαν τα παιδιά ένα από αυτά έπεσε στο λάκκο και σκοτώθηκε , αμέσως με ειδοποίησαν πήγα εκεί και είδα την κατάσταση και κανονικά έπρεπε τότε να συλλάβω τον γέροντα που δεν είχε λάβει μέτρα ασφαλείας και την μητέρα του παιδιού και να τους στείλω αυτόφωρο στην Συρο , πλην όμως σκέφτηκα ότι ο γέροντας με την γριά παιδιά δεν είχαν αλλά η μητέρα είχε άλλα 5 η 6 παιδιά και αν τους έστελνα στο δικαστήριο θα καταδικαζόταν και τα υπόλοιπα παιδιά θα έμεναν χωρίς προστασία , γι αυτό δεν έκανα καμιά ενέργεια .
Είχα βέβαια μια ανησυχία μήπως κάνει κάποιος καμιά καταγγελία για παράβαση καθήκοντος από τον αστυνόμο , και κυρίως από τους χωροφύλακες οι οποίοι στο παρελθόν επειδή τους είχα αναθέσει την επίβλεψη των εκτοπισμένων από 19:00-23:00 αυτό τους κούραζε και δυο από αυτούς ένας Κρητικός και ένας Μυτιληνιός συνέταξαν μια επιστολή να την στείλουν στον Αρχηγό την καθαρόγραψαν και την έδωσαν στον τρίτο χωροφύλακα από τον Πύργο να την δει και αυτός μου την έδωσε εμένα , την διάβασα και τους κάλεσα όλους στο γραφείο .
Τους είπα σας έβαλα 4 ώρες σκοπιά την ημέρα και σας κακοφάνηκε , από σήμερα θα έχετε 8ωρο 4 ώρες το πρωί και 4 το βράδυ και η υπόθεση τελείωσε εκεί .
Όταν πήγα στην Ανάφη βρήκα τον παπαΝικολα Λειβαδαρο από την Σαντορίνη και ένα δάσκαλο από την Νάξο Βρεττό Στέλιο μαζί με την αδελφή του . Από τις αρχές Ιανουαρίου γίνονταν γάμοι μέχρι και τον Φεβρουάριο .
Στους γάμους καλούσαν εμένα και τον δάσκαλο με την αδελφή του .Οι καλεσμένοι έρχονταν να τσουγκρίσουν με τον αστυνόμο στην αρχή τσούγκριζα και έπινα ,αλλά οι καλεσμένοι ήταν πολλοί , για να μην τους προσβάλω τσούγκριζα με το ποτήρι της αδελφής του δασκάλου που ήταν γεμάτο το δικό μου ήταν άδειο μόλις τσούγκριζα έπαιρνα το δικό μου πάλι όλοι έλεγαν λοιπόν ότι ο αστυνόμος είναι μεγάλος μπεκρής που το βάζει τόσο κρασί .
Κατά τις 12 Αυγούστου εγώ και δυο άλλοι από το χωρίο πήγαμε στη μονή της Παναγίας της Καλαμιοτησας εκεί ήταν ο ιερομόναχος ο μακαριστός Ιωάννης Αρβανίτης Αναφιωτης . Μας υπεδεχθει και μας φιλοξένησε , την άλλη μέρα το πρωί ξεκινήσαμε για κυνήγι προς την βόρεια πλευρά του νησιού ,σοβράνο λένε οι νησιώτες προς το βορρά . Φτάσαμε στο εκκλησάκι του Αγ Αντωνίου προσκυνήσαμε ανάψαμε κερί και συνεχίσαμε προς τα κάτω κοντά στην θάλασσα υπήρχε πηγή όπου καθίσαμε φάγαμε και μετά γυρίσαμε πίσω να πάμε στο μοναστήρι πέρδικες πουθενά . Όταν ανεβαίναμε πιο πάνω από το εκκλησάκι τους είπα , κύριοι ο Άγιος Αντώνιος μου είπε ότι πιο ψηλά στο ύψωμα είναι πέρδικες ας πάει ένας να τις φέρει κάτω . Τότε ο πατήρ Ιωάννης λέει που το ξέρει ; Αυτός θα μας τρελάνει . Εγώ τους λέω πάλι μου το είπε ο Άγιος . Τότε ο πατήρ Ιωάννης λέει σε έναν πήγαινε και αυτός ξεκίνησε για το ύψωμα . Του υπέδειξα από που να πάει τις βρήκε .πέταξαν προς τα κάτω ρίξαμε και 2 έπεσαν στη θάλασσα , κατέβηκα πάλι κάτω γδύθηκα έπεσα στην θάλασσα τις έπιασα και γυρίσαμε στο μοναστήρι .
Τώρα πως ήξερα ότι πάνω στο ύψωμα ήταν πέρδικες , όταν ανεβαίναμε είδα τα χνάρια τους στο μονοπάτι που πήγαιναν προς τα πάνω .
Όταν φτάσαμε στο μοναστήρι και καθίσαμε να φάμε , την ώρα που τρώγαμε ήρθε ένας κύριος σωματώδης φαλακρός και μας καλημέρισε , του είπαμε να φάει μαζί μας , είπε ευχαριστώ αλλά θέλω να μου δείξετε εδώ κάπου στον τοίχο είναι τοποθετημένη μια κεφαλη βοος (βοδιου)
σηκώθηκα και του την υπέδειξα και τον ρώτησα ποιος είναι , μου απάντησε ότι λέγετε Δαβιδ Μπαλφουρ και είναι πρέσβης της Αγγλίας στην Σμύρνη και ταξιδεύει στις Κυκλάδες με στόχο τα Δωδεκάνησα . Ταξίδευε με ένα μικρό σκάφος . Τότε του είπα να μην φύγει γιατί το Ικάριο πέλαγος έχει φουρτούνα και δεν θα μπορέσει να περάσει και να έλθει στο λιμάνι .Πράγματι ήρθε στο λιμάνι και εμείς γυρίσαμε στο χωρίο . Αυτός ανέβαινε στο χωρίο καθόταν στο καφενείο τα λέγαμε και το βραδύ κατέβαινε στο σκάφος . Έμεινε μια εβδομάδα και τον δεκαπενταύγουστο πήγαμε στην εκκλησία , εκεί είδε και μια εικόνα και μου είπε αυτή η εικόνα έχει μεγάλη αξία .
Όταν μαλάκωσε ο καιρός έφυγε για Δωδεκάνησα , Εγώ τότε δεν ήξερα ποιος είναι , αυτό το έμαθα τέλη του 1960 διαβάζοντας τα απομνημονεύματα του Νικολάου Σεικιν στην εφημερίδα Εθνικός Κήρυξ όπου έλεγε ότι ήταν πράκτορας της Ιντελιτζενς Σερβις κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο στην Ελλάδα με την ιδιότητα του παππά (πατήρ Δημήτριος ) και αργότερα .
Την 30/9/55 μου ήρθε μετάθεση για το Τμήμα Ασφαλείας Αιγάλεω και αναχώρησα από την Ανάφη.
Αυτές τις ιστορίες άφησε γραπτές ο πατέρας μου για την Ανάφη εχω παραλείψει την εκτενή αναφορά στον Μπαλφουρ και την δράση του στην Ελλάδα κατά τον πόλεμο και αργότερα μια και δεν αφορούσαν το νησί.
(Το κέιμενο  και το αρχείο φωτογραφίων παραχωρηθηκε απο τον γιο του Δημητροπουλου Βικτωρα, Γιαννη το 2021.)